امروز: 10 فروردین 1403
افتتاحیه و اختتامیه / آرای هیات داوران شانزدهمین جشنواره بین المللی تئاتر خیابانی مریوان
افتتاحیه و اختتامیه / مراسم اختتامیه شانزدهمین جشنواره بین‌المللی تئاتر خیابانی مریوان برگزار شد.
نقد و گفتگو / مصاحبه با سولاک مِلکه گالستیان؛ نویسنده، کارگردان و بازیگر نمایش «فاصله» از کشور ارمنستان
خبر و گزارش / در دومین روز از جشنواره شانزدهم 26 اثر نمایشی اجرا شد.
خبر و گزارش / پیام دبیرخانه جشنواره بین المللی تئاتر خیابانی مریوان درباره فاجعه غزه
نقد و گفتگو / نشست خبری شانزدهمین جشنواره بین المللی تئاتر خیابانی مریوان برگزار شد.
خبر و گزارش / استقبال از گروه های نمایش خیابانی کردستان عراق در پایانه مرزی باشماق
افتتاحیه و اختتامیه / کارناوال و مراسم افتتاحیه شانزدهمین جشنواره بین المللی تئاتر خیابانی مریوان برگزار شد.
خبر و گزارش / معرفی داوران شانزدهمین جشنواره بین المللی تئاتر خیابانی مریوان/ بخش های کودک و نوجوان، آیینی و سنتی، فراگیر (معلولین) و بین الملل
خبر و گزارش / معرفی داوران شانزدهمین جشنواره بین المللی تئاتر خیابانی مریوان/ بخش های آزاد، دگرگونه های اجرایی و ویژه (ایثار)
درباره مریوان


شهرستان مریوان
شهرستان مريوان با طول و عرض جغرافيايي بين 35 درجه و 48 دقيقه تا 2 درجه و 35 دقيقه عرض شمالي و 46 درجه و 45 دقيقه تا 45 درجه و 58 دقيقه طول شرقي نصف‌النهار گرينويچ از شمال به شهرستان سقز، از شرق به شهرستان سنندج و ديواندره و از جنوب‌شرقي به شهرستان سروآباد و از غرب و شمال غربي به خاك عراق محدود است.

وجه تسمیه و پیشینه
درباره وجه تسمیه مریوان گفته اند مریوان در اصل مرویان بوده است. چون این منطقه دارای محصولات جنگلی مانند مازوج، کتیرا و گز درختی بوده و عده ای برای تجارت این قبیل محصولات به این منطقه آمده که گویا اهل «مرو» بوده اند و در همین محل ساکن شده اند لذا، این منطقه را «مرویان» خوانده که به مرور زمان به مریوان تغییر نام پیدا کرده است. نیز گفته اند چون دریاچه «زریبار» باتلاقی بوده و در نتیجه انواع مرغابی مهاجر در فصول مختلف به منطقه کوچ کرده اند و در زبان کردی به مرغابی مراوی گفته می شود لذا منطقه در زبان کردی بنام «مراویان» (جای مرغابی) موسوم گردید که در نتیجه گذشت زمان به مریوان تغییر یافته است. همچنین آمده است عده ای از مراوانیان پس از شکست و انقراض حکومت اموی در بغداد گریخته و در این محل سکنی گزیدند. لذا این منطقه را «مروانیان» نام نهاده اند که بر اثر مرور زمان به مریوان تغییر یافته است. اما نقل است که در متون قدیمی مریوان را «مهروان» متشکل از دو واژه «مهر» و «وان» به معنی «جایگاه مهر» نوشته اند. بعضی دیگر مریوان را به مروان به حکم عرب منسوب می دانند (سازمان ملی جوانان، 1380). در هر حال، در گذشته هنگام صدور قبالجات و ذکر محل تولد در موقع صدور شناسنامه از دو کلمه «مهروان» و «دژشاهپور» استفاده شده است.

زبان کردی
کرمانجی جنوبی (سورانی) هه ورامانات: هه ورامی(گورانی) خط کردی با رسم الخط عربی
مردم منطقه مريوان از لحاظ آداب و رسوم تفاوت چنداني با كردهاي ديگر مناطق ندارند رسوم مختلف مناطق كردنشين به يكي از مراحل يا پديده‌هاي تاريخي پيوند دارد. مردمان مناطق مختلف شهرستان مريوان از نژاد آريايي، زبان آنان كردي، دين اسلام و سني مذهب(شافعي) مي‌باشند جشن‌هايي كه در ميان آنان مرسوم است در برگيرنده جشن‌هاي مذهبي، ملي و باستاني است كه ريشه در باورهاي كهن مردم داشته و اغلب تاريخي و پاره‌اي اسطوره‌اي است از مراسم رايج در ميان كردان و مخصوصاً منطقه مريوان مي‌توان به مراسم تولد، مراسم فوت، عزاداري، مراسم عقد و تعيين مهريه، مراسم عروسي (كه مراسمي بي‌نظير است) با رقص و کردی(هه‌لپه‌ركي) اشاره كرد.
همچنين مراسمي نظير شوشوبراتي، جشن آغاز سال(سه رسال)، چهارشنبه‌سوري، عروس‌باران(بوكه‌باراني)، اعياد مذهبي مانند عيد فطر(جه ژني رمضان)، عيد قربان(جه ژنی قوربان)، جشن مولودي‌خواني(به مناسبت میلاد پیامبر اسلام) كه همگي از شكوه خاصي برخوردار و با شادي و سرور زايدالوصفي برگزار مي‌گردد.
لباس مردم منطقه كردي و به علت كوهستاني بودن پوشش ساكنين ويژ‌گي‌هاي خاص خود را دارد غالبا مردان از رانك و چوخه و پشتبند و يا شال و دستار سر(كه در زمستان‌ها فرنجي و پسک به آن افزوده مي‌شود) و كلاش(كفش محلي) استفاده مي‌كنند زنان نيز از پيراهن‌هايي با رنگ شاد و نسبتا گشاد(از شانه تا پا دوخته مي‌شود) و دو نوع جليقه(سوخمه و سه لته) استفاده مي‌كنند
آثار تاریخی و اماکن مذهبی
در شهرستان مریوان تعداد 174 باب مسجد 129 باب در روستاها و 45 باب در شهرها، 20 باب تکیه (13 باب در روستا 7 باب در شهر) و یک باب حسینیه در شهر مریوان وجود دارد اماکن مهم مذهبی موجود در شهرستان عبارتند از:
- مرقد سید محمد ظهرالدین (پیرخضرشاهو) واقع در روستای پیرخضران
- مرقد پیر توکل واقع در بلکر
- مرقد شیخ محمد نژمار واقع در روستای نژمار
- مرقد ملا ابوبکر مصنفی واقع در روستای چور
- مرقد شیخ ذکریا واقع در روستای کاکو ذکریا
- مرقد پپر یونس واقع در انجیران
- مرقد ملا قطب الدین واقع در روستای جوجه سازی
- مرقد پیر یوسف واقع در روستای نشکاش

اماکن تاریخی ثبت شده در شهرستان مریوان از این قرار است:
- قلعه هلو خان (ایمام) و مزگه و ته سوره (مسجد سرخ) از دوره ایلخانی و تیموریان
- تپه کلین کبود واقع در دشت مریوان از دوره اشکانی و ساسانی
- تپه و قلعه روستای ننه از دوران صفویه
- پل گاران از دوران صفویه
- قلعه گبری گرد از دوره اشکانی
- محوطه کچکه گاور از دوران پارینه سنگی
- قبرستان تاریخی روستای پیله و قبرستان روستای بالک
- تپه هواره دومان روستای گولان، تپه آسنگران روستای نی
- تپه عبه فتول واقع در کیلومتر 9 جاده مریوان ـ سقز
- تپه کلکه صوفیان (گرده عبه صوفی) واقع در روستای وله ژیر
- مرقد درویش واقع در بین روستای کولان و مریوان


محورهای گردشگری
محور مریوان ـ پارک ساحلی
در طرح این محور به عنوان گردشگاه خطی و عامل ارتباط شهر مریوان با مجموعه ی گردشگری پارک ساحلی در نظر گرفته شده که دارای نقاطی برا ی پیک نیک، مسیرهای رفت و برگشت سواره، مسیرهای پیاده، دوچرخه و درشکه رانی می باشد. وجود فضاهای تفریحی، ورزشی، اقامتی و پذیرائی در قسمت شمالی جاده و جلوگیری و ساخت و ساز در اراضی جنوبی سبب خلق مناظر زیبائی در مسیر دریاچه گردیده است.

محور مریوان ـ باشماق (بازارچه ی مرزی)
بازراچه ی مرزی باشماق در مسیر و فاصله ی شانزده کیلومتری دریاچه واقع شده که تعداد زیادی تجار، بازرگان داخلی و خارجی و افراد پیله ور محلی و شرکت های حمل و نقل ترانزیتی کالا در آن فعالیت دارند. این محور در حال حاضر به دلیل ایجاد ارتباط بین شهر مریوان با بازارچه دارای عملکرد ترانزیت کالا بوده و به جز استفاده ی روستائیان ساکن اطراف دریاچه به عنوان جاده دسترس مسافرین خارجی به مقصد کشور عراق، تجار، بازرگانان و گردشگران و نیز برای دیدن بازارچه ی مرزی و آثار هشت سال دفاع مقدس از آن استفاده می نمایند.

محور ساحل غربی
وجود روستاهای قدیمی با ساکنین بومی ویژگیهای اجتماعی و فرهنگی و زبانی و آئینی آنها، قابلیت شکل گیری محور بسیار فعال از شمال (روستاهای برده رشه) تا جنوب (روستاهای نی) را دارد، بسیاری از خدمات مورد نیاز گردشگران و به ویژه طرح کاشانه در روستاهای هفتگانه غرب دریاچه تقویت محور ارتباطی موجود در راستای توسعه ی فعالیت های تفریحی نظیر پیاده روی، پیک نیک، دوچرخه سواری، دیدار از روستاها، پاکسازی محیط روستاها از فضولات حیوانی و زباله ها و جمع آوری سیستماتیک فاضلابهای روستایی، احیاء معماری، بومی و کلاً جذب گردشگران به محیط های روستایی و جلب مشارکت روستائیان در روند توسعه ی گردشگری منطقه در طرح پیش بینی شده است.

محور سد خاکی
سد خاکی موجود در جنوب دریاچه علاوه بر اهداف فنی، از نظر توسعه ی گردشگری نیز قابلیت جدیدی محسوب می شود. این سد با ایجاد دیدگاه مناسب با چشم اندازهای متنوع نسبت به دریاچه، شهر مریوان، روستاهای غرب دریاچه و اراضی، قابلیت های نوینی برای گردشگری و ایجاد محور پیاده با امکان توقف و مکث روی سد پدید آورده است.
محورهای کوه پیمایی، سوارکاری و دوچرخه سواری کوهستان علاوه بر محورهای گردشگری عمومی برای امکان استفاده ی جوانان و ورزشکاران و بهره گیری از طبیعت زیبای کوهستان زریوار، مجموعه ای از مسیرهای پیاده روی و کوه پیمایی، سوارکاری، دوچرخه سواری کوهستانس در ارتفاعات شرقی و غربی دریاچه طراحی شده است.

مراکز و مجموعه های گردشگری
مجتمع پارک ساحلی زریوار: مهمترین و یا شاید تنها مجموعه ی گردشگری موجود در زریوار مجموعه ی پارک ساحلی و تپه ی مشرف به آن می باشد. در طرح پیشنهادی مجموعه ی پارک ساحلی و تپه ی مشرف به آن در قالب سه مجموعه ی مرتبط، لکن دارای هویت مستقل کالبدی و عملکردی ارائه شده است.
مجموعه های سازماندهی شده ی مجتمع پارک ساحلی عبارتند از: 1ـ پارک شهری و مراکز فرهنگی و خدماتی 2 ـ پارک ساحلی (بلوار ـ ساحلی) 3 ـ مجموعه خدمات پذیرائی و اقامتی روی تپه
دشت بیلو
دشت بیلو در 15 کیلومتری شهر مریوان قرار دارد. این دشت با پوشش گیاهی مناسب و چشمه های آب و همچنین جنگلهای اطراف آن پذیرای تعداد زیادی از اهالی شهر و روستاهای اطراف می باشد. مردم در دامن طبیعت زیبا و سرسبز دشت بویژه در طول روز و ایام تعطیلات ساعتها وقت خود را به تفرج در آنجا سپری می کنند. زمینهای اطراف این دشت در گذشته جهت برنج کاری استفاده می شده است.

جاده دور دریاچه
از جاذبه های دیگر گردشگری مریوان جاده دور دریاچه می باشد که مثل حلقه ای دور دریاچه کشیده شده است. مردم و مسافرین از این جاده سیاحتی جهت تفریحات خود استفاده می کنند. در حاشیه این جاده، 6 روستا قرار گرفته که عبارتند از: روستاهای برده رشه، ینگیجه، کانی سپیکه، پیر صفا، دره تفی، کانی سانان و نی که طبیعت بکر این روستاها و همچنین سرسبزی و چشمه های آب فراوان در کنار دریاچه زیبایی خاصی را به آن بخشیده که توجه هر رهگذری را به خود جلب می کند. در اطراف این جاده باغات و چمنزارهای زیبایی وجود دارند. توضیحاً طول این مسیر که از سه راهی نی شروع و به سه راهی برده رشه منتهی می شود حدود 18 می باشد.

قمچیان
یکی دیگر از نقاط زیبا و دل انگیز، حواشی جاده مریوان – سقز و منطقه ی تفریحی قمچیان است که هر مسافری را شیفته ی طبیعت زیبا و سرسبز خود می کند. در کنار جاده جوی بارهای، کوه های سر به فلک کشیده، درختان و طبیعت زیبا دیده می شود که جلوه ای خاص به این محل بخشیده است. مکان تفریحی قمچیان نیز در حد فاصل جاده مریوان و سقز واقع شده. جایگاهی باصفا و سرسبز بوده که علاوه بر سرسبزی، گیاهان خوراکی زیادی در فصل بهار مانند قارچ، پیچک و ریواس می توان یافت. همچنین در کوه ها و دره های اطراف آن حیوانان وحشی از قبیل خرس، روباه، خرگوش، گرگ و انواع پرندگان مخصوصاً کبک وجود دارد که تعداد زیادی از مردم برای شکار به محل مذکور می روند. ارتفاعات اطراف شهر مریوان از قبیل: چاوک، قله ی امام نیز هر هفته پذیرای تعداد زیادی جوانان و کوهنوردان شهر است.
ناوطاق
ناوطاق گاران در 40 کیلومتری شهر مریوان و مابین بخش های سرشیو و مرکزی قرار دارد. این دشت در فصل بهار به واسطه ی سرسبزی و طبیعت زیبا و چشمه های آب، پذیرای گردشگران زیادی می باشد. در اطراف این دشت کوه های بلندی سر به فلک کشیده اند و زیبایی خاصی به این منطقه داده در این محل علاوه بر گونه های مختلف، گیاهان خوراکی زیادی مانند ریواس، پیچک، کنگر، قارچ خوراکی وجود دارد که در فصل بهار روزانه تعداد قابل ملاحظه ای از اهالی روستاهای اطراف آنها را جمع آوری و در شهر به مشتریان عرضه می نمایند.

دریاچه زریبار
این دریاچه در فاصله 2 کیلومتری شمال غربی شهر مریوان و در ارتفاع 1250 متری از سطح دریا قرار گرفته است. حجم تقریبی آب حدود 30 میلیون متر مکعب برآورد شده است. دریاچه زریبار به دلیل نیزارهای اطراف و همچنین انواع گیاهان آبزی و حاشیه ای از جمله بارهنگ آبی، هزار نی، نیلوفر آبی، نی لویی، نی، لویی، جگن، بزواش، نعناع، و گندمیان زیستگاه مناسبی برای انواع جانداران از جمله ماهیان، پرندگان و پستانداران می باشد. پرندگان مانند: اردک سرسبز، خوتکا، چنگر، گیلار، پرستوی دریایی و انواع کشیم از بومیان دریاچه زریبار می باشد. گونه هایی از کشیم، گیلار، اردک سرسبز، انواع حواصیل، کاکایی و پرستوی دریاچه ای را می توان در تمام فصول سال مشاهده نمود. همچنین گونه های بومی از قبیل سیاه ماهی خالدار، سیاه ماهی معمولی، عروس ماهی، مار ماهی و گونه های رها شده شامل کپور معمولی، کپور آینه ای، فیتوفاک، آمور سفید، کپور سرگنده می باشد بر اساس تحقیقات بعمل آمده 5 گونه پلانکتون گیاهی و 17 گونه پلانکتون جانوری در دریاچه شناسایی گردیده است. پستاندارانی که در محدود دریاچه زریبار زندگی می کنند شامل: سگ آبی، روباه، گرگ، خوک وحشی، خرگوش و نوعی گربه وحشی می باشد.














از نگاه دوربین
کارناوال و مراسم افتتاحیه شانزدهمین جشنواره بین المللی تئاتر خیابانی مریوان برگزار شد.در دومین روز از جشنواره شانزدهم 26 اثر نمایشی اجرا شد.پیام دبیرخانه جشنواره بین المللی تئاتر خیابانی مریوان درباره فاجعه غزهآرای هیات داوران شانزدهمین جشنواره بین المللی تئاتر خیابانی مریوانمصاحبه با سولاک مِلکه گالستیان؛ نویسنده، کارگردان و بازیگر نمایش «فاصله» از کشور ارمنستاناستقبال از گروه های نمایش خیابانی کردستان عراق در پایانه مرزی باشماقمراسم اختتامیه شانزدهمین جشنواره بین‌المللی تئاتر خیابانی مریوان برگزار شد.نشست خبری شانزدهمین جشنواره بین المللی تئاتر خیابانی مریوان برگزار شد.
آرشیو مطالب
تمامی حقوق این سایت متعلق به جشنواره بین المللی تئاتر خیابانی مریوان میباشد. 1396 ©